«Erdigune obsesibodun eraztun jakinetan barna garamatza idazleak. Sexua, justizia, estetika baten bilaketa… Horiek denak ez dira gaia, baina bai mintzagaia. Dena bere baitan hartuz eta lerro bakoitza bustiz, ostera, heriotza dago nonahi. Edo horixe begitandu zait; gai nagusia patu antzeko bat dela eta bizitza honetako estrategiek ez dutela inoiz lortuko azken buruko herio nahasaraztea.»
Igor Estankona. Argia, 2012-02-26
«Zertan datza Joxean Agirreren lana azpimarragarri egiten duen arte hori? Istorio txikiak asmatu eta kateatzeko abildadea, giroak sortzeko dohaina, esaldi distiratsuak biribiltzeko gaitasuna. Genero beltza eta erotikoa erabili ditu istorio txiki horietan autoreak, beti ere sujerentzi ahalmen handiaz. Eta narratzailea argazkilari izateak ere aukera ezin hohea ematen dio irudi guztiz indartsu eta plastikoak burutzeko orduan, zaharra eta berria nahastuz, kalea eta mendia, omenduekiko errespetua eta sortzailearen lotsagabekeria.»
Xabier Mendiguren. Argia, 1997-03-30
«Literatura-adibide bikaina iruditzen zait. Job berritua, Job kejosoa, Job azpeitiarra (hori ere badugu, bai!). Baina denok dugu Joben zerbait; ez alferrik gainera; denok baikara Jainkoaren seme sasikoak; denok dugun bezala Ovidioren edo Cioranen zerbait, gure herrian egonik ere, onenean, deserriratuak baikara guztiz. Jobek erakutsi zuen bidea, Jainkoari errietaka hastean. Gerokoek, Ovidiok eta Cioranek, eta horien kume-kumetxoek, bideari jarraitzea besterik ez dute egin. Ovidiok Zesarri idazten zion; Cioranek bere buruari; Iñaki Segurolak bere gizaldiko euskaldun irakurleari (aurkitzen badu, bederen).»
Felipe Juaristi. El Diario Vasco, 2005-05-13