«Xabier Aldai bezalako ez-idazleek papera eta luma hartzen jarraitzen badute, literatur genero berriaz aritu beharko dugu lasterrera.»
Jose Luis Padron. Zabalik, 2000-12-16
«Nobelaren erdialdean hasierako indar narratiboa apaldu egiten dela iruditzen zait, hasieran grazia egin arren, azkenerako narratzailearen inguruan sortutako gaizki ulertuak errepikakorregiak suerta daitezkeelako. Egia da, amaieran interesak berriro ere gora egiten duela, eta horregatik esango nuke, nire lagun batek esaten duen moduan, *V nobela* baten aurrean gaudela. Eta, hala ere, harrigarria da nobelaren eta tramaren nondik norakoekin konparatuz zeinen erraz gailentzen den Agirre idazlearen ahots propioa eta estilo landua. Tramari dagokionez aurpegia uzkurtu arren, tentuz ematen diren xehetasunek, edozeri buruz eginiko gogoeta biribilek eta, azken batean, Agirreren kontaera apartak uzkurdurak ahaztu eta aurrera jarraitzera gidatzen baitu irakurlea.»
Mikel Ayerbe. Berria, 2008-12-07
«Hizkuntzaren dohainak eta bideak ia-ia infinitoak direla frogatu ondoren, irakurleak baino pausu bi-edo ez aurrerago joateko garaia etorri bide da. Barruan hori baino gehiago emateko gai direnek minez erditu beharko dituzte liburuak, ez baita erraza barruan halako sua izanik sutondo xume bat berotzera mugatu beharra. Itsasoa beharko luke su honek erretzeko. Horregatik ote da itsasoa —eta ura, oro har— hain presente, hain utopiko, hain errepikatua liburu honetan? Minaren minez erditu beharreko liburu guztiak oraingo hau bezain eder jaiotzekoak badira, betoz lebenbailehen.»
Edorta Jimenez. Euskaldunon Egunkaria, 1995-09-24