«Aspaldidanik ez gintuen, euskararen hitz uhin basatiak gisa horretan ito. Haraintzinetik, ez zen norbait, hitzak beren ugaritasun krudelean erabiltzen ausartu. Xabier Aldai, azpeitiar *gazteak* inarrosaldi on bat ematen dio Euskal Herriko poesigintzaren *zeru urdina* mila *balaz* zilatuz.»
Itxaro Borda. Argia, 1993-11-21
«Kontatzeko moduak argi berriz janzten ditu eleberrian zehar ageri diren ezpalak: deserrotzea, bakardadea patu gisa, amodioaren kondena, gure arbasoek bizi izandako munduaren galera, artearen balorea gizarte mota horretan, keinurik gabeko gizartearen mututasuna, Euskal Herria gartzela gisa, amodio-objektuaren definizioa, emakumeen kategorizazioa, gizakion gora nahia, amodiozko errenuntzia, gure aiton-amonen munduaren krudela, desioa, bazterketa, galtzaileen duintasuna, amodioaren esanahia eta abar eta abar… Baina horiek irakurleak aurkitu beharko ditu, nik hona ailegaturik eleberriaren nire definizioa baino ez diot emanen: Joxan Agirrek idatzi eta Mikel Laboak kantaturiko bolero zoragarria.»
Juanjo Olasagarre. Hegats, 1999-10
«Adiera erakartzeko tajuz landutako itxura eta adierazlearen barruan mezua dakarkigu Pako Aristik, trajediarekiko begirada ironiko eta samurra, bizitzaren zama astuna bizkarrean eraman beharrean, irrifarrean azalduz. Idiliko eta erromantikoa (hauek bakarrik bizitzaren leungarri dira eta direnean) baztertuz, errealitatea den-denean, hots, hondoa jota aurkeztu digu, bera gizakiaren alboan jarriko delarik. Bizitzatik bertatik aterako ditu gaiak eta jazoerak, umorez atondutako plater fresko bezain garratzak zerbitzatuz.»
Amaia Iturbide. Euskaldunon Egunkaria, 1995-11-18