«Egon ziur, bestalde, hasten duenak amaiera arte irakurriko duela, aproposa baita edozein mailako irakurlerentzat eta muinari heltzeko gaitasuna ere berarekin baitakar. Horretan lagundu dute gehien elkarrizketa bizi-biziek eta estropezu gabeko prosak. Duda gabe, arintasun horrek badu meritua.»
Iratxe Esnaola. Gara, 2009-03-13
«Nobelaren erdialdean hasierako indar narratiboa apaldu egiten dela iruditzen zait, hasieran grazia egin arren, azkenerako narratzailearen inguruan sortutako gaizki ulertuak errepikakorregiak suerta daitezkeelako. Egia da, amaieran interesak berriro ere gora egiten duela, eta horregatik esango nuke, nire lagun batek esaten duen moduan, *V nobela* baten aurrean gaudela. Eta, hala ere, harrigarria da nobelaren eta tramaren nondik norakoekin konparatuz zeinen erraz gailentzen den Agirre idazlearen ahots propioa eta estilo landua. Tramari dagokionez aurpegia uzkurtu arren, tentuz ematen diren xehetasunek, edozeri buruz eginiko gogoeta biribilek eta, azken batean, Agirreren kontaera apartak uzkurdurak ahaztu eta aurrera jarraitzera gidatzen baitu irakurlea.»
Mikel Ayerbe. Berria, 2008-12-07
«Aspaldidanik ez gintuen, euskararen hitz uhin basatiak gisa horretan ito. Haraintzinetik, ez zen norbait, hitzak beren ugaritasun krudelean erabiltzen ausartu. Xabier Aldai, azpeitiar *gazteak* inarrosaldi on bat ematen dio Euskal Herriko poesigintzaren *zeru urdina* mila *balaz* zilatuz.»
Itxaro Borda. Argia, 1993-11-21