«Pertsonaia buruz dakiguna aspaldiko koaderno batean idatzita dago. Alderdi bateko buru batek, Garibaldi deitzen den batek, hain zuzen, idatzitako oharrak dira berari buruz dakigunaren adierazle. Galde daiteke, beraz, ea erreala ote den halako pertsonaia, ala fikzio batekoa, alegia gezurretakoa. Galde daiteke era berean fikzioa aipatu dugunez, zenbaterainoko sartua ote duen nork berak bere bizitzaren baitan gezurraren egia. Fantasiaren baitakoak gara, eta fantasiak eragina du ez soilīk barne munduan, baita kanpokoan ere, barnekoaren zabalgunea baita. Bada nobela honetan beste kontua, aurrekoarekin lotuta dagoena. Bizitza den antzezpentxo honetan norberak onartzen dituen paperak aldatu egiten dira. Internazionala bera ere, maskarada bateko doinua da.»
Felipe Juaristi. El Diario Vasco, 2008-12-19
«Ez alferrik Fernando Morillok intriga eleberria idatzi ahal izateko tradiziora luzatu du eskua eta atera ditu bertatik errepikatuak izanagatik zaleari atsegin izango zaizkion elementuak. Elkarrizketa bizkorrak dira, zuzenean mamira doazenak. Esaldiak motzak eta apaindura gabeak. Kapitulu ultra laburretan, ingurumaritan galdu gabe, istorioa osatzeko balio duten informazio eta piezez harago deskribapen luzagarririk ez da. Eskertu egiten da.»
Iratxe Esnaola. Gara, 2008-06-28
«Uste dut irakurtzea merezi duen liburua dela, ez azkoitiarkeria edo azpeitiarkeriagatik, euskararengatik baizik. Testuak ugariak baitira eta interesanteak oso. Hautaketan ikusten da ez dela egileen lana txantxetakoa, haien erudizioa ez dela debaldekoa.»
Felipe Juaristi. El Diario Vasco, 2005-08-05