«Egon ziur, bestalde, hasten duenak amaiera arte irakurriko duela, aproposa baita edozein mailako irakurlerentzat eta muinari heltzeko gaitasuna ere berarekin baitakar. Horretan lagundu dute gehien elkarrizketa bizi-biziek eta estropezu gabeko prosak. Duda gabe, arintasun horrek badu meritua.»
Iratxe Esnaola. Gara, 2009-03-13
«Arau eta legeen menpeko jendartearen, gero eta lotuago bizi den gizarte baten erretratu ikaragarria bezain zoragarria eskaini digu antzerki obra honek. Gizarteak baina pertsona «robotak» hobesten ditu pertsona «zoroak» baino. Joanesek, aldiz, zoroa nahiago du robota izan baino.»
Mikel Asurmendi. Irunero, 2008-01
«Aristiren hitzetan ispilatua ikusiko dugu askotan geure burua, beharbada gauza txikiei buruz hitz egiten duelako, denok inoiz sentitu edo pentsatu ditugun gauza txiki horiek kontatzen dituelako. Azken batean, nahiz eta fikzioa ere badagoen, bere inguruaz eta bere buruaz hitz egiten du batez ere, eta, adibide ezin konkretuagoetatik abiatuz, sentimendu unibertsalak azaltzen ditu; izan ere, geure burua denik eta gauzarik indibidualena dela uste dugun arren, denik eta gauzarik unibertsalena ere bada; eta, nonbait, Aristik badaki inoren konplizitatea lortzeko idazleak inplikatu egin behar duela, eta barrena ireki.»
Maider Ziaurriz. Berria, 2005-03-15