«Pertsonaia buruz dakiguna aspaldiko koaderno batean idatzita dago. Alderdi bateko buru batek, Garibaldi deitzen den batek, hain zuzen, idatzitako oharrak dira berari buruz dakigunaren adierazle. Galde daiteke, beraz, ea erreala ote den halako pertsonaia, ala fikzio batekoa, alegia gezurretakoa. Galde daiteke era berean fikzioa aipatu dugunez, zenbaterainoko sartua ote duen nork berak bere bizitzaren baitan gezurraren egia. Fantasiaren baitakoak gara, eta fantasiak eragina du ez soilïk barne munduan, baita kanpokoan ere, barnekoaren zabalgunea baita. Bada nobela honetan beste kontua, aurrekoarekin lotuta dagoena. Bizitza den antzezpentxo honetan norberak onartzen dituen paperak aldatu egiten dira. Internazionala bera ere, maskarada bateko doinua da.»
Felipe Juaristi. El Diario Vasco, 2008-12-19
«Pako Aristi Chavezen eta bere herriaren alde on eta txarrak aurkitzen saiatu da hizkera samurrez osaturiko liburu erakargarri honetan. Bidaian sortutako bizipenak modu intimoan eta zintzotasun beti subjektiboan kontatzen dizkigu, gainera. Venezuelaren irudia eta venezuelarren izaera deskubritu nahian betiere. “Caracas: burdin-hesien hiria” dela dio. Delinkuentziak sortu zion beldurra eta beste mila sentipen azaleratzen dizkigu era berean: bizi duten eta biziarazten dituen ez-dakit-zein alaitasun txisparekin batera. Ikaragarria.»
Imanol Epelde. Euskaldunon Egunkaria, 2000-10-14
«Xabier Aldai bezalako ez-idazleek papera eta luma hartzen jarraitzen badute, literatur genero berriaz aritu beharko dugu lasterrera.»
Jose Luis Padron. Zabalik, 2000-12-16