«Liburua oso pertsonala da; bere-berea du idazleak. Denboraz, bizitzaz, idazletzaz eta harentzat, txiki direla esan arren, garrantzizko diren gauzez dihardu Pako Aristik. Ahaleginak pasarte gogoangarriak ekarriko dizkio irakurleari. Trenez ibiltzen denak, esatera, “Bidaia bat trenean” izango du atsegin; bertsozaleak, “Urrun dabilenaren gosea”… Nork bere istorioa aurkituko du han edo hemen.»
Iñigo Roque. Gara, 2005-01-15
«Batean zein bestean kokatu, irakurlea aisa identifika daiteke orriotako kezka eta galderekin, liburua hasieratik amaierara gogoz jarraitzeko aukera bermatuz.»
Oier Guillan. Gara, 2002-04-27
«Hizkuntzaren dohainak eta bideak ia-ia infinitoak direla frogatu ondoren, irakurleak baino pausu bi-edo ez aurrerago joateko garaia etorri bide da. Barruan hori baino gehiago emateko gai direnek minez erditu beharko dituzte liburuak, ez baita erraza barruan halako sua izanik sutondo xume bat berotzera mugatu beharra. Itsasoa beharko luke su honek erretzeko. Horregatik ote da itsasoa —eta ura, oro har— hain presente, hain utopiko, hain errepikatua liburu honetan? Minaren minez erditu beharreko liburu guztiak oraingo hau bezain eder jaiotzekoak badira, betoz lebenbailehen.»
Edorta Jimenez. Euskaldunon Egunkaria, 1995-09-24