«Liburuak literaturarekiko eta emakumeenganako miresmena edo pasioa erakusten du, behintzat protagonistak hori azaltzen du. Agirrek, ongi menperatzen du idaztearen ofizioa, bere liburuak irakurtzerakoan sentsazio hori jasotzen du irakurleak. Eta oraingo honetan, kontakizunak badu dotoreziaren aireak. Eta baita esan daiteke, bere liburuan badagoela hausnarketa bat idazlearen zereginaz.»
Juan Ramon Makuso. El Diario Vasco, 2012-02-03
«Ez da eleberria, baina eleberriak izan ohi dituen elementu asko ditu berarekin; ez da narrazioa, baina narrazioa balitz bezala da irakurtzen; ez da saiakera, baina saiakeratik asko du.»
Felipe Juaristi. El Diario Vasco, 2007-11-16
«Umorearen atzetik jardun da egilea, eta amaiera arte hari eutsi. Erretratua, Wilden lan originalean gertatu bezala, eraldatu egiten da, eta Dorianek gazte iraun nahi duela erreklamatuko du, baina zera pikanteago bat gehituz, horretarako arima saltzeko prest. Erretratuaren aldaketak, gainera, perturbazioa eta isolamendua ekarri beharrean distrakzioa eta poza dakarzkio. Auto adorazioaren eta narzisismoaren joera hartzen du tarteka, gaztetasuna eta edertasuna laudorioz betez. Egungo jendartearen ispilu izan nahi? Lord Henry Wottonen presentzia originalean baino urriagoa da, protagonismoa galtzen du, beraz, baina esan bezala, haren epigramek liburua zipriztintzen dute eta umorezko tonu orokorrari eta irakurketa atseginari lagun egiten.»
Iratxe Esnaola. Berria, 2012-05-20