Denboraren makina

Alaitz Olaizola

haur eta gazte literatura

Erein, 2006

AGERRALDI BAKARRA

        (Aitona Pello sartuko da agertokira. Bastoitxoa eskuetan dakar, oinak arrastaka. Keinu tristea dauka. Poliki-poliki, agertokian dagoen aulkitxora hurbilduko da, eta ahal duen moduan, eseri egingo da, hasperenka).

PELLO

        Auui! Hango eta hemengo mina jasan behar! Marka da gero... Nik neukan sasoia eta, begira orain! (Lander eta Aitor sartuko dira korrika batean pozik. Landerrek baloi bat dakar eskuetan).

LANDER

        Kaixo aitona! Zertan ari zara?

PELLO (Umore txarrez).

        Ez al duzue ikusten? Ezertan ez, eserita egoten nahikoa lan!

AITOR

        Nahi al duzu elkarrekin jolastea? Baloia ekarri dugu.

PELLO

        Baloia? Ez al duzue ikusten ezin dudala, edo zer?

LANDER

        Ezingo duzu baloiaren atzetik korrika batean ibili, baina... (Moztu egingo dio).

PELLO

        Utz nazazue bakean. Nekatuta nago. (Umore txarrez eta buru makur).

        (Leire eta Ane sartuko dira jarraian. Hauek ere pozik datoz).

LEIRE

        Kaixo. Zer mutilak, aitonarekin jolasean?

AITOR

        Ez du nahi baina!

ANE

        Aitona, kontaiguzu zure gazte garaiko abenturaren bat. Aspaldi da ez diguzula ezer kontatzen.

PELLO

        Ez daukat ezer kontatzeko gogorik. Zaharregia naiz.

LEIRE

        Aitona, ez zaude zaharregia zure bilobei ipuinak kontatzeko.

PELLO

        Baietz esan dut, eta kito!

        (Lau haurrak, agertokiaren aurrera etorriko dira. Beraien artean hitz egiten hasiko dira, aitonak ez entzuteko moduan).

LANDER

        Nik ez dakit zer gertatzen zaion.

ANE

        Egia ote da zaharregia dela?

LEIRE

        Ane, ez esan tontakeriarik! Jakina zaharra dela, baina zaharra izanda ere, ez dauka arrazoirik haserre egoteko.

ANE

        Arrazoia daukazu, Leire. Pena ematen dit. Zerbait egin beharko genuke...

AITOR

        Zer ordea? Ez du jolastu nahi, ez du hitz egin nahi.

LEIRE

        Eta hitz egiten badu, errietarako baino ez da. Ez dakit ba zer esan...

        (Laurak pentsakor geratuko dira).

ANE

        Baserriko txakurra ekartzen badiogu? Bere gustukoena huraxe izan da beti.

AITOR

        Ez, Ane (Buruarekin ezezkoa eginez). Ostikoz joko luke. Zerbait bereziagoa egin behar dugu.

PELLO

        Zertan ari zarete zuek hor marmarrean?

LEIRE

        Gure kontuetan gabiltza, aitona.

PELLO

        Zuen kontuetan? Ba, zahar honi, zuen kontuek ez diote batere graziarik egiten, entzun?

ANE (Isilpean)

        Ai ama! Zerbait egin behar dugu azkar, erabat haserretu baino lehen!

LANDER

        Guk ez diogu graziarik egiten... Baina, beste batzuek, egingo al liokete?

        (Ane, Aitor eta Leire, berari begira harrituta).

        Nora, ordea, Lander? (Harrituta).

        Goazen! Bidean azalduko dizuet!! (Korrika abiatuko dira).

PELLO (Haurrak joan direla jabetuta)

        Hauek bai zorionekoak! Gazte eta osasuntsuak. Garai haiek bai ederrak izan zirela... Orduan, orduan ez da pentsatu ere egiten, bat, noizbait zahartuko denik. Zahartzaroa... Hauxe bai gurutzea!! (Eskuak burura eramanda).

        (Berriro, lau haurrak sartuko dira. Aurrez prestatuta izango duten kartoiz edo oihalez egindako zilindro moduko tramankulu eta iratzargailu bat ekarriko dituzte. Zilindroa, luzea izan dadila, eta pertsona bat kabitzeko modukoa).

PELLO (Tramankulua ikusita)

        Baina... Jakin al daiteke zer ekarri duzuen?

AITOR

        Ikusiko duzu zein ondo pasatuko dugun, aitona!

LEIRE

        Poz-pozik jarriko zara.

ANE

        Presta dezagun, ba.

PELLO

        Esan al dizuet nik pozik jarri nahi dudanik? Ondo nago nagoen bezala. Zoazte atarira jolasera! Atseden hartu nahiko nuke.

        (Haurrek, aitonari jaramonik egin gabe, tramankuluaren mutur bat aitonari begira jarriko dute, eta beste muturra agertokiaren atzera eramango dute. Erlojua, aitonaren ondoan dagoen muturraren ondoan jarriko dute).

        (Lau haurrak, aitonarengandik urrundu, eta ahopean, berriketan hasiko dira).

LANDER

        Tramankulua prest dago. Ea, nori deituko diogu?

ANE

        Ai!!! Hainbeste pertsonaia ezagutu nahiko nituzke...

LEIRE

        Zuk, seguru. (Ironiaz). Baina kontua da, aitonarentzako prestatu dugula Tramankulua, beraz, aitonaren gustukoak bilatu beharko genituzke.

ANE

        Bai. Pena...

AITOR

        Gauza bat egin dezakegu. Bakoitzak, eska dezala nahi duena, beti ere aitonarekin pentsatuta.

HIRURAK

        Ondo, konforme.

        (Berriro aitonarengana hurbilduko dira).

ANE

        Galdetu egingo diot badaezpada ere. Aitona Pello, ba al dago norbait, ezagutu nahiko zenukeenik?

PELLO

        Ezagutu? Ezagutu beharreko guztiak ezagutu ditut nik! Hemendik aurrera, jan eta lo, eta kito!

LANDER

        Alferrik da. Hasi zeu, Leire.

        (Leire erlojura makurtuko da, eta kordari helduko dio).

AITOR

        Beste kontu bat. Saia gaitezen orden kronologiko bat erabiltzen.

ANE

        Zer? (Ulertu gabe).

LANDER

        Pertsonaia bat hamabosgarren mendekoa bada, hurrengoa ez izatea lehenagokoa, eta jarraian datorrena beranduagokoa. Alegia, denboraren arabera ordenatuak egon daitezela.

LEIRE (Orain bai, kordari eragiten).

        Listo!! Kristo aurreko bat.

ANE

        Nor? Nor eskatu duzu? (Urduri eta jakin-minez).

LEIRE

        Aaaa???

        (Musika aparatua erabiliz, soinu berezi bat entzungo da, segundo gutxitakoa, haizea bortitzaren soinua esate baterako. Denbora honetan, pertsonaiak zilindroan sartu beharko du, eta agertokiraino etorri. Soinu bereziaren ostean, burrunba moduko bat entzun dadila, eta une horretan, pertsonaia zilindrotik aterako da: KLEOPATRA. Dotore jantzita eta aurpegia dotore makilatuta agertuko da. Ez ipini zilindroa ikuslegoari begira, datorrena ikus ez dezaten. Aitonari begira ipini muturra).

        Jesus, Maria eta Jose! (Ikaratuta).

        (Aitor, Lander eta Ane, aho zabalik geratuko dira).

        Festa? Festarako nago ba ni. Nahikoa lan badaukat ihesean. (Kezkatuta, baina tentetasuna galdu gabe).

ANE (Leireri).

PELLO (Barrez lehertzen)*

        Ja! Ja! Ja! Kleopatra! Ja! Ja! Ja! Mundiala haiz Leire.

LEIRE

        Aitona, benetako Kleopatra da.

PELLO

        Hori ezinezkoa da ordea! Ja! Ja! Ja!